MATTHIAS Falccius Illyricus

MATTHIAS Falccius Illyricus

Albonâ Illyriae oriundus, clarô genere, vulgo Francomitz dictus, Venetiis Bapt. Egnatii auditor, an. aetat. 17. Basileam se contulit Theologiae operam navaturus, in Saxonia dein Lutheri doctrinam amPlexus, Melanchthoni se A. C. 1548. soeiisque, qui de Adiaphoris, ex praescripto Interimistieae formulae, admittendis, minus acriter pugnâsse videbantur, litem movit, variis scriptis editis Magdeburgi, quo se Wittebergâ discedens con tulerat, sicque innumeris malis ianuam aperuit. Iunctus Ioh. Wigando Mansfeldio, Matthaeo Iudici, Basilio Fabro, ahisque, Ecclesiasticam historiam, sub nomine Centuriatorum Magdeburgensium Voluminib. 13. edidit, cui operi se Baronius opposuit. Ienae quaeque Linguam S. ac Theologiam publice docuit etc. Post haec extra orbitam penitus exerrans, peccatom substantiam esse etc. voluit, hinc ab Ecclesiis eiectus, exul viram duxit, Francofurti ad Moenum lue epidemia abreptus, A. C. 1575, aetat. 55. Haeresi infamis. alioqui non male de Ecclesia meritus, editô Catalogô testium Veritatis et adornatis Centuriis Magdeburgensib. Pezelio in Mellisie. Histor. Homo vehemens, et quocumque pedem figeret; acerrimus turbarum incentor Thuano: eximius tum Antichristianismi, tum Adiaphorismioppisgnutor. Verheiden. Plura in Elogiis Teissierii.